شرح حدیث معراج (4)

 انسان با توکل متصل می شود به سبب غیر مغلوب(و غیر قابل شکست). چون قدرت الهی است.

اگر انسان باور کرد که کار را با خدا بسته است هیچ موقع در برابر مانع ظاهری کم نمی آورد.

اثر توکل بر خدا این است که تحلیل انسان از حوادث متفاوت می شود.

«لیس لک من الأمر شیء» چیزی به عهده تو نیست، تو کاره ای نیستی. تو فقط یک مامور هستی. کسی که در حوادث با نظام غالب (و برتر) بسته است.

 در مرتبه ای از توکل با خدا می بندیم که به آرزو هایمان برسیم. این مرحله ای از توکل است و عیب ندارد ولی اساس آن است که خدا را حاکم و غالب در وجودمان قرار دهیم.

 به صرف توکل نتیجه پیدا شده است ولی مقدار آن وابسته به باور به این قدرتِ غالب است.

با توکل دیگر نیاز برای انسان احتیاج ایجاد نمی کند و اگر انسان به دنبال رفع نیاز می رود به این دلیل است که خدا امر کرده است نه اینکه نیازمند است. با توکل، تمام اسبابی که ظاهرا متضاد و متقابل با هم اند، در اختیار انسان

قرار می گیرد؛ نه اینکه هرچه او بخواهد بشود، بلکه هرچه خدا بخواهد می شود چرا که او توکل به خدا کرده است.

انسان با توکل در یک قلعه قرار می گیرد که دشمن نمی تواند به او دسترسی پیدا کند.

توکل گاهی فردی است گاهی در خانواده است و گاهی در حاکمیت است. وقتی دید مسئولین و مردم در نگاه حاکمیتی هم به توکل برسد، آن وقت کشور می شود یک قلعه که از هر سویی در امان می ماند و هر توطئه ای علیه

آن خنثی می شود.‼️ اما اگر کشور به سمت مادی گرایی و تحلیل مادی رفت، خب به همین اسبابی که می شناسند واگذار می شوند.