سخنرانی | لزوم توسل و تضرع جمعی

لزوم توسل و تضرع جمعی

ابتلاء برای این است که برسیم به درگاه الهی. اگر رسیدیم، غایت محقق شده و بلا برداشته می‌شود.

سلام علیکم و رحمتالله

بسم الله الرحمن الرحیم اللهم کل ولیک الحجت ابن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فیضه الساعه و فی کل ساعه ولیا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه ارزک و تمت فیها طویلا یه چند دقیقه پ ش دقیقه اءالله در رابطه با توسل به درگاه الهی در ابتلاعات یه صحبتی و روایتی انشاءالله می‌خونیم تا اینکه دل‌هامون با نورانیت روایات آماده‌تر بشه برای ورود به دعا در روایات شریف که بهخصوص اصل مسئله رو ابتدا با این مسئله آشکار بکنیم روشن بکنیم یم که دعاهای جمعی ابتلاعات جمعی رو برطرف می‌کند. گاهی ابتلا فردیست و گاهی ابتلا جمعی. در ابتلاعات جمعی حتماً دعای جمعی لازم است و دعای جمعی اثرش این است که ارتباطات ارواح با هم در جمع شدنشون کنار هم زماناً و مکان یا زماناً فقط نم خودش چای خود بحثشو دارد. یک حالت روح جمعی ایجاد می‌کند از این ارتباط و اجتماع که اثر دعا رو خیلی مضاعف می‌کند و اگر بعضی هم در این جمع طاهر باشند، دعای بقیه هم به برکت دعای اون‌ها بالا می‌رود و جمع یه حقیقت دیده می‌شود و چون خدای سبحان ارحم راحمین است نگاهش به جمع رو بر اساس اون فرد عالی نگاه می‌کند. همون جوری که تو عمل لیجزیهم به احسن ما عملوست وقتی جزا میده به نحوی که این انگار بهترین عمل است جزا میده در دعای جمعی هم وقتی جمعی به دعا مشغول میشند به نحوی که اون بهترین دعا کننده تو اون جمع بوده خدا به همه جزا میده پذیرد. اینم از باب رحمت الهی‌ست. لذا دعای جمعی برای رفع ابطلاعات جمعی و همچنین برای اینکه این ابطلاعات تبدیل به کمالات بشه، به الطاف بشه. یعنی خدا می‌تواند ابتلا رو تبدیل به لطف کند. همون چیزی که تو نگاه اول ابتلا محسوب می‌شود همون تو دعا تبدیل به چی بشه؟ به لطف بشود. چنانچه برعکسش امکان‌پذیرهست که اگر نعمتی آمد و انسان شاکر نبود همون نعمت تبدیل به نعمت می‌شود و دامن و ببال انسان رو می‌گیرد تو جهت اونچه که گاهی لطف خفی الهیست تبدیل به لطف جلی می‌شود. یعنی ممکنه پنهانش لطف باشد جهت پنهانش جهت آشکارش میشه لطف. اینم یه نگاه هست. اونوقت پس با این نگاه ضرر رت دعاهای جمعی که ضریب میده مثل نماز جماعتی که ۱۰ نفر بیشتر اقتدا بکنن غیرقابل احسا میشه جزاش و ثوابش تو دعا همین نسبت است که اگر جمعی کنار هم قرار گرفتن این یه حرکت جمعی باعث می‌شود روح دعایی که از این جمع شکل می‌گیرد غیر قابل احسا میشه اثر و موجی که ایجاد می‌کند و این فقط مجموع نیست بلکه حقیقت واحدی از این محقق می‌شود و این اثرگذاری دائماً ادامه پیدا می‌کند. خب فقط من دو سه تا روایتو بخونم. تعبیر این است که در روایت شریف امام صادق علیه السلام می‌فرمایند هل تعرفون طول البلا من قصره می‌دونید بشناسید چهجوری بلا طولانی میشه یا کوتاه میشه می‌دونید علامتش چیه؟ قلنا ما نمی میدونیم علامتش چیه قال اذا احدعا اگر یکی از شما دیدید که ابتلا آمد حال دعا پیدا کرد دید باید بره به سمت دعا اینجا اذاهم احدکمدعا عند البلا فعلم ان البلا قصیر ابتلا کوتاه شده پس ابتلا برای این است که ما رو بکشاند به درگاه الهی اگر رسیدیم به درگاه هی نتیجه‌ش و غایتش محقق شده و لذا برداشت. اما اگر طول کشید ما هی اتکا کردیم به موشکمون به گفتارهای به اصطلاح مسئولینمون اونا سر جاشه ادب و احترامش نتیجهش که اعد لهمتم من قوه بایدم باشه اما مؤمن اتکاش به او نیست او رو فقط در حد یه چی می‌دونه؟ یه وسیله که قابل اعتنا هست اما قابل اعتماد نیست اون ووقت خود این دعا اون وسیله رو هم روح میده که اگر این دعا پیش آمد اثرش این می‌شود که اون وسیله هم با این دعا بهتر به هدف می‌رسد، به نتیجه می‌رسد، تأثیر می‌گذارد، رعب در دشمن ایجاد می‌کند. اطمینان در مؤمنین ایجاد می‌کند. چون الهی شد دیگه این دعا اون روحش شد، اون بدن این روحش میشه این یه روایت شریف امام کاظم علیه السلام ما من بلا ینزل علی عبد مؤمن اگر بلا بر عبد مؤمن نازل شد فیلحمه الله عز وجل الدعا اگه دید زود فکرش افتاد که کی دعا کنم زودتر برم یه جایی یه راهی دست به دعا بزنم فیلحمهالله اینم تعبیر مهالله یا اونجا اذا یا الهم احدکم احد الهم خود خدا الهام کرد اگر به شما دعا را اینجا هم فیلحمهالله خدا به شما دعا رو الهام کرد یعنی اگر حال دعا برای انسان پیش میاد این الهام الهیه خدا ما رو راه به این کار بار داده این خیلی زیباست که این نگاه رو بکنیم تا دیدیم میله به دعا داریم احساسمون این باشد که خدا ما رو تو این مسیر انداخت خدا داره مسیمونو آدرس داده دیگه خدا آدرس داده اینا اختصاص به جانب خدا دارد اه‌های دیگه ممکنه مشترک بین بشر و غیر بشر یا فکر من باشد. اما دعا اختصاص به الهام خدا دارد. فیلحمه الله عز وجل الدعا میگه اگر اینجور شد الا کان کشف ذالک البلا کشف ذالک البلا و شیکا معلوم میشه که برداشتن اون بلا و ابتلا نزدیک شده و شیکن نزدیک شده و ما من بلا ینزل عبد من عبد فیمسکا الا اذا طویلا اگر خلاصه بر عبدی بلا نازل شد ولی دید حال دعا نداره اینجا نرفت همه جا اینور اون جاهای دیگه رفت ولی اینجا نرفت یمسک الدعا الا اذا کانال البلا طویلا پس سرعت اجابت در این است که وسایل اون عزت فراهم می‌شود ممکنه جنگ یه موقع طولم بکشه اما اثرش این می‌شود ون عزت وقتی ایجاد شد ابتلا دیگه بلا نیست ابتلا میشه چی خودش کمال می‌شود دقت کردی تونستم عرضو برسونم یعنی همون ابتلا تبدیل به یه کمال میشه اونوقت خود این دعا پس اگر ما کوتاهی در دعا بکنیم و این امواج دعا رو بر امواج بلا سیتره ندیم که امواج بلا که داره میاد فرمودند که ردو امواج البلا بدعا یعنی امواج بلا که پی امواج یعنی پی در پی آمدن ابطلاعات پشت سر هم آمدن بدون وقفه هی آمدن موج آمدن به دعا میشه جلوی این امواج رو گرفت و اون امواج دعا رو در مقابل امواج بلا یه پدافند بلکه آفنده یعنی آفند است پیشگیری می‌کند پدافند است اگر که ابتلا آمد برمی‌دارد که این دعا دو اثر دارد هم ابتلا یش آمده رو برمی‌دارد و هم ابتلایی که ممکن بود بیاید رو مانع می‌شود که شکل بگیرد. امام صادق علیه السلام اینم یه نکته زیباییست. کان ابی اذا حزنه امر وقتی یه امری محزونش می‌کرد و سخت میشد جمعنسا وبیان یعنی دعاهامون دعاهایی با خانوادگی باشد. اجتماعات خانواده اینم یه مدل کاره. جمع جمع النسا و بیان ثم دعا و امنو دعا می‌کرد اینا آمین می‌گفتن اونوقت این باعث اجابت میشد که بچه‌ها بیان که این‌ها پاک آمین این‌ها این به اصطلاح آمین اجابت رو بالا می‌برد پس مدل اجابت کرد دعا کردن رو هم به ما یاد دادن اینم بخونم تمام بکنم می‌فرماید مجتمع رهت میگه چار نفر کنار هم جمع نشدن قدی امر واحد فد الا تفرقو اجابه اگر ۴ار نفر کنار هم جمع شدن دعا کردن اجابت قطعیه میگه هنوز از جا نرفتن از اون مکانشون هنوز متفرق نشدن اجابت محقق شده است این نگاه که بعضی از روایات دارد که ۴۰ نفر برای دعا جمع شن اگر نشد ۴۰ نفر ۴ نفر شدن هر کدوم ۱۰ بار بگم دعا رو که بشه ۴۰ بار پس چ نفر یه بار اگه ۴۰ نفر نشد ۴ نفر مثلاً ۱۰ بار ۱۰ نفر شدن ۴ بار درسته اگر گفتن بعد می‌فرماد حتی اگر یه نفر شد یه ۴۰ بار یه نفر شد ۴۰ بار که این ۴۰ عدد ۴۰ تثبیت بشود اینم خودش یه راهکار است که اگر اینجور شد اجابت به دنبالش قطعاً محقق می‌شود انشاءالله خدای سبحان اون حقیقت دعا رو که ربط انسان است با خدا در نیازش که انسان رو مرتبط می‌کند و هرقدر نیاز شدیدتر باشد این ربطیت شدیدتر می‌شود و خدا هرگاه بنده را دوست داشته باشد میل بنده را جانب زاری کند. یعنی تعبیر خیلی زیباییست که اگر خدا انسانی رو دوست داشته باشد کاری می‌کند این بنده به تضرع بیفتد به زاری بیفتد منتها گاهی زبان خوش آدم بهزاری میفته. گاهی خدا لازمه زبان تر به کار بگیرد. یعنی یه کاری می‌کنه انسان دادش دربیاد بره در خانه خدا چون می‌دونه این غایت کماله براش. چون انسان غافل بوده که خیلی تعبیر زیباییست که آن سوز و درد و آن چیه؟ اون روایت شعر شعر زیبا می‌فرماید که اون سوز و درد تو پیک ماست که اون زیر هر یا رب تو لبیک‌هاست که آن نیاز و سوز و دردت پیک ماست زیر هر یا رب تو لبیک ماست یعنی تو داری یا رب میگی همون جا لبیکه همونجا که داری پس با این نگاه وارد دعا میشیم که خدا با ما جلیس می‌شود جالس من جالسنیه جلیس و من جالسنی که خدا تو دعا حال ارتباط خداست نشستن با خداست ان جلیس من جالسنی انشاءالله خدای سبحان دعای توسلمون رو که در توسل به زوات نوریه حقایق نوریه حضرات معصومین انشاءالله از به واسطه اون‌ها که اون‌ها پیش خدا عزیزن به اجابت برساند و این سنت رو در این ایام برای ما دوام قرار بدهد یه صلوات بفرستید