تفسیر سوره فتح، جلسه 31

سلام علیکم و رحمة الله

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلًا وَ عَيْناً حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلا

در محضر سوره مبارکه فتح بودیم. یک قرار جمعی داشتیم در حوادث آخر الزمانی که پی در پی رو نماید و هر روز روی تازه و صورت تازه‌ای از آن آشکار می‌شود، برای اینکه إن‌شاءالله جبهه مومنین و محور مقاومت در این جریانات مختلف به بهترین نتیجه و بالاترین کمالات برسند، ختم سوره فتح را داشتیم که به دستور مقام معظم رهبری بود. در ذیل آن بیان سوره فتح را داشتیم که نشان بدهیم این با نگاهی که در سوره آمده است خیلی سازگار است و باور ما را باید این سوره روز افزون قرار بدهد.

در محضر آیات هشتم و نهم سوره فتح هستیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌

إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً ﴿8﴾

لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً ﴿9﴾

کأنه از این آیات شریف فصل دیگری از سوره فتح باز می‌شود. در فصل اول که فرازهای او بر آنچه که بر رسول گرامی اسلام و برای مومنین و در مقابل علیه مشرکین و منافقین آن نعمت‌ها و نقمت‌های الهی ایجاد شده بود بیان شد. اما به صورت خلاصه بیان می‌کند که این حقیقتی که آنجا بیان کردیم تفصیلا، به صورت خلاصه بیانش این است در وجود مبارک پیغمبر اکرم که انا ارسلناک، ما تو را فرستادیم شاهدا، تا نسبت به تمام اعمالی که دارد واقع می‌شود تو شاهد باشی. یعنی سیطره و سلطه و علم پیغمبر نسبت به همه اعمالی که از مومنان و منافقان و مشرکان در عالم دارد واقع می‌شود، شاهد بصیرش در عالم پیغمبر اکرم است، که قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون. هر کاری می‌خواهید بکنید بکنید، اما این عملی که دارید می‌کنید بدانید فسیری الله، خدای سبحان به تاکید و با تاکید می‌فرماید یری الله، این سین سین تاکید است، به معنای آینده نیست. خدا قطعا دارد می‌بیند. و رسوله، و همین دیدن خدا اعمال شما را برای رسولش هم هست. و المؤمنون، مومنون هم که ائمه هستند دارند می‌بینند.

اینجا می‌فرماید انا ارسلناک شاهدا. این شاهد هم در تحمل شهادت است که دارد می‌بیند. هم در ادای شهادت است در قیامت. در دنیا تحمل شهادت می‌کند. می‌بیند اعمال را که سیری الله یعنی این دیدن و تحمل شهادت. اینکه می‌فرماید فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنَا بِكَ عَلَى هٰؤُلاَءِ شَهِيداً، تحمل شهادت در دنیا این آیه بود، جزا و ادای شهادت فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ است که در روز قیامت پیغمبر این دیده‌هایش را که تحمل شهادت کرده است، آنجا بیان شهادت و ادای شهادت می‌کند.

این نگاه که می‌فرماید پیغمبر شاهد است برای مومن نسبت به فعل خودش یک اثر ایجاد می‌کند که مراقبت در فعلش داشته باشد. از طرفی پیغمبر شاهد بر اعمال اوست، و از طرفی ادای شهادت خواهد کرد. یک مراقبت در اینکه عمل به بهترین وجه انجام شود، تا هم در تحمل شهادت پیغمبر خوشحال و خشنود شود، و هم در وقت ادای شهادت. این ادای شهادت برای کسی که در آنجا به هر چیز ناقابلی هم محتاج است، آنجا ادای شهادت پیغمبر در اینکه این عمل را خوب انجام داده است، بهترین منجی و بهترین شفیع و بهترین نصرت است. دیگران ما لهم من ولی و لا شفیع، اما مومن هم ولی حمیم دارد و هم شفیع دارد در آنجا. این نسبت به مومنین.

اما مومنین وقتی می‌بینند پیغمبر شاهد بر اعمال منافقین و کافرین هم هست، این شاهد بودن هم نه فقط شاهد بودن بر ظاهر عمل است. بلکه شهادت بر عمل است و دیدن عمل و تحمل شهادت بر عمل است به این معنا که تا عمق وجود عمل این‌ها را می‌شناسد. قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون ثم تردون الی عالم الغیب و الشهادة. سپس شما -خطاب به ماست- به عالم غیب و شهادت که رسیدید که قیامت است، فینبئکم بما کنتم تعملون. تازه می‌فهمید اعمال شما منبعش و نتیجه‌اش چقدر وسیع بوده است. یعنی خودتان الان نمی‌دانید از کدام مرتبه نشات گرفت و تا چه حدودی این سعه داشت. عمل من تا کجا اثر دارد من نمی‌دانم. من فقط عملم را در سطح ساده می‌بینم. اینجا که می‌فرماید شاهدا، یعنی برای مؤمن یک بشارت است که عمل صالحش هم مبدئیتش برای پیغمبر روشن است، هم نتایجش علی یوم القیامة که من هم نیستم ولی نتیجه عمل من باقی است در وجود دیگران. این چقدر برای مومن بشارت است که یک پیغمبری است که شاهد اوست و آن شاهد به این سعه سلطه دارد.

نسبت به منافق و مشرک هم همینطور. عمل او را هم به همین نسبت هم مبدئیتش را می‌داند که از کدام مرتبه بغض و نفاق و شرک نشات گرفت، و تا چه مقدار تاثیر برایش هست.

وقتی پیغمبری که رحمة للعالمین است این عمل را می‌بیند و می‌داند تاییدش نسبت به مومنین در مقابل با این عمل وقتی برای ما روشن باشد پیغمبر ما نقشه دشمن را کامل می‌داند، کامل می‌خواند، همه چیز برایش روشن است، وقتی یک مومنی از مومن‌های به پیغمبر وقتی دیدار خردادماه با آقای بشار اسد بود آقا آنجا هشدار می‌دهند که مراقب باشید، دارند وعده‌هایی به شما می‌دهند که آن وعده‌ها تخلف پذیر است و وفا نسبت به آن‌ها نیست. مراقب باشید که آن وعده‌ها شما را دور نکند. تازه این مومنی از مومن‌هاست. اگر رسول گرامی اسلام را انسان ببیند امامش اوست، امام زمان است که نقشه‌های دشمن را تا عمق نقشه و نتیجه‌ای که می‌خواهند بگیرند تا نهایتش را خوانده باشد که از کجا نشات گرفته است و تا کجا هم خواهد رسید، آدم امامش اینطور باشد چطور در اطاعت نسبت به این امامی که همه نقشه‌های دشمن برایش روست، چقدر برای انسان اطاعت از این امام لازم می‌شود؟ و انسان مشتاق در اطاعت می‌شود که عمل خودش را اینطور رشد می‌دهد و عمل دشمنان را هم اینگونه مطلع است و می‌تواند در مقابلش هشدارش را به مومنان اعلام کند، اگر مومن حواسش جمع باشد.

#شاهد_بودن_پیغمبر_اکرم

#تحمل_و_ادای_شهادت_پیغمبر_اکرم

#رویت_عمق_عمل_توسط_پیغمبر_اکرم

#اشتیاق_در_اطاعت_رهبری_که_از_عمق_نیات_دشمن_آگاه_است

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

-گاهی نا امیدی ناشی از فما اصابک من سیئة فمن نفسک است.

این را یکبار دیگر هم جواب دادیم. درست است که فما اصابک من سیئة فمن نفسک، اگر من نفسک باشد، اثرش باید تخطئه خودش باشد به گونه‌ای که انسان انگیزه برای عمل بیشتر پیدا کند. چون جبران می‌خواهد بکند. اما تخطئه خودش به مقداری که انسان یواش یواش ببیند نمی‌شود، بی انگیزه بشود، یا دیگران را بی انگیزه بکند و یأس ایجاد بکند، این معلوم است که از دشمن است. لا تقنطوا من رحمة الله، لاتیأسوا من روح الله

وَ لاَ تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ ﴿87﴾

هر مرتبه از یأس یک مرتبه از کفر است. منتها این کفر کفر خروج از دین نیست، کفر عملی است. کفر عملی را همه دارند. کفر عملی کم کم به کفر اعتقادی می‌کشاند. لذا یأس از رحمت الهی از آن نگاه‌هایی است که سرعت در رساندن به کفر اعتقادی دارد.

پس در حوادث همیشه به ما گفته‌اند جهت خیر مسئله را ببینید نه جهت یأس آورش را. اگر این نگاه را پیدا کردیم، یاد گرفتیم و ملکه شد برایمان، در اوج فشار انسان مؤمن مبتهج است، مأیوس نیست.

لذا مقام معظم رهبری در اوج فشارها و سختی‌ها رشید ایستاده است. همه سر‌ها و تن‌ها شل شده و رنگ و رو‌ها پریده، ایشان بر افروخته و رشید ایستاده است. این نشانه امیدش به رحمت الهی و اعتمادش به خداست.

#ناامیدی_از_شیطان_است

#ابتهاج_مومن_در_اوج_سختی‌ها

إن‌شاءالله خدای سبحان ما را به همان نگاه برساند که هیچ چیزی ما را مأیوس نمی‌کند.

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.