اخلاق منبر

مقام معظم رهبری:

«من به منبر خیلی عقیده دارم. امروز اینترنت، ماهواره، تلویزیون و ابزارهای گوناگون ارتباطىِ فراوان هست، اما هیچ‌کدام از اینها منبر نیست؛ منبر یعنی روبه‌رو و نفس‌به‌نفس حرف زدن؛ این یک تأثیر مشخص و ممتازی دارد که در هیچ‌کدام از شیوه‌های دیگر، این تأثیر وجود ندارد. این را باید نگه داشت؛ چیز باارزشی است؛ منتها بایستی آن را هنرمندانه ادا کرد تا بتواند اثر ببخشد.»  ۱۳۸۴/۱۱/۰۵

فصل اول

جلسه اول - محتوای منبر(1)

1- دین ختمی و نیاز های بشر

باور به این‌ که دین ختمی پاسخ تمام نیازهای بشریت را تا روز قیامت در خود دارد، به انسان قدرت ورود به دین برای یافتن معارف می‌دهد. این باور حتما باید در وجود گوینده ایجاد شده باشد. علامه طباطبایی ره میفرمایند:« جان انسان نیز همانند زبان او القاء دارد»

التزام به بیان مطالبی که به آنها باور داریم نه لزوما بیان مطالب جدید! در منبر رفتن اولین نگاه برایمان این باشد که مخاطب این مطالب خودمان هستیم.

تاثیر مطالب منبر در مردم تنها مرتبه‌ای از تاثیری است که در وجود خود ما داشته است.

1- عامل تأثیر گذاری

زبان قران زبان فطرت است. پس حقیقتی زنده، باشعور و قابل ارتباط است. تاثیرگذاری الفاظ قرآن بدون واسطه و حجاب است قرآن حقیقتی متصل است یعنی وحی، تا قلب پیامبر(ص) تمام نشده و تا گوش شنونده ادامه پیدا کرده است.

برای تاثیرگذاری حتما نیاز به تغییر محتوا نیست بلکه با تغییر نگاه نسبت به محتوا، در منبر تاثیرگذاری ایجاد می‌شود.عدم تاثیر کلام به دلیل عدم مراقبه و عدم باور نسبت به کلام است. در محضر روایات قرار گرفتن، بالاترین مرتبه زیارت معصوم است. غفلت، حواس گوینده را از این مراقبت‌ها به سنخنرانی پرت می‌کند.

1-این بالا نشینی ما نسبت به مخاطب مایه‌ی علو نباشید!

2 –رابطه با امام، دائر مدار رابطه ما با مؤمنین است.

3 –راه ارتباط و تقرب به امام، این است که مؤمن در نظر ما، کریم جلوه کند.

1- منبر، آغاز فرایند هدایتگری است.

2-رعایت تواضع در رفتار تداعی کننده‌ی مطالب بیان شده.

1- ملزمات منبر

رعایت شأن مخاطبین. اهمیت این لوازم، مهم‌تر از اصل منبر. علامه طباطبایی(ره): از آنجایی که متکلم قرآن، غافل از هیچ‌یک از دلالت‌های مطابقی، تضمنی و التزامی نبوده است، پس می‌توانیم تمام این دلالت‌ها را به قرآن نسبت دهیم.